به گزارش طلوع سیاست، فرزاد وثوقی روزنامه نگار شیرازی در سرمقاله ای نوشت:
روند سرمایه گذاری در کشور همچنان گیج و هشدار دهنده است. برای تابستان سال اینده با کمبود شدید برق مواجه هستیم واین مهم نشان می دهد در مهمترین حوزه سرمایه گذاری همچنان بدون برنامه هستیم، چرا که تکلیف ما با برجام ویا شبه برجام ودراصل یک توافق بین المللی سیاسی اقتصادی با ملل جهان روشن نیست.
اگر بخواهیم تعداد داوطلبان سرمایه گذاری درایران را شمارش کنیم به رقم صفر خواهیم رسید چرا که در حوزه های زیر ساختی از نعمت وجودی سرمایه گذاران داخلی وخارجی محروم مانده ایم. این یک واقعیت است که درنظام اقتصادی جهان تعریف، ساخت وبهره برداری از زیر ساخت ها ودرمعرض سرمایه گذاری قراردادن آن وظیفه دولت هاست اما درکشور ما متاسفانه این اتفاق نیفتاده است و دولت قادر به سرمایه گذاری در بخش های زیر ساختی مانند برق وگاز نیست.
ما حتی قادر نیستیم برق را به شهرک های صنعتی کشور برسانیم وبرای این اتصال مهم در حوزه تولید ، از خود کارآفرینان وصنعتگران می خواهیم تا مسیر انتقال به سمت شهرک های صنعتی را هموار نمایند. در حوزه ساخت راه نیز با مشکلات بزرگی روبرو هستیم چرا که روند توسعه آنقدر عقب افتاده است که سرمایه های داخلی وریالی پاسخگوی این حجم از دریافت اعتبار نیست وناچارا باید به سمت سرمایه گذاری دلاری پیش برویم.
پرواضح است که درایران ریسک سرمایه گذاری بشدت بالاست و شرکت های مطرح و چند ملیتی حاضر به حضور در ایران نیستند، مگر دولت چهاردهم بتواند با یک توافق بزرگ وهمه جانبه به جذب سرمایه گذاران اقدام نماید. آنچه تاسف برانگیز است برخورداری همه جانبه کشور نسبت به جذب سرمایه گذار است ودر این چهار دهه آنقدر پتانسیل های اقتصادی فرهنگی ایران در سخنرانی ها تکرار شده است که گاهی فکر می کنیم در یک بازی بچگانه گرفتار شدیم چرا که در مورد این توان سخنرانی می شود اما در حوزه عمل ، از تمامی این ظرفیت ها غافلیم ویا اینطورمی خواهند که از این ظرفیت ها در تعامل جهانی استفاده نشود.
در هر صورت نیازمند جهش در حوزه اقتصادی هستیم و رهبرمعظم انقلاب (حفظه الله )نیزدرسنوات گذشته وتذکر به مدیران کشور ، از شعارهای اقتصادی برای تعیین نام سال استفاده نموده اند اما دولت ها دراین زمینه کوتاهی بسیار زیادی داشته اند به نحوی که سرتیتر اکثرقریب به اتفاق اخبار وگزارشات داخلی به مبحث ناترازی های اقتصادی اختصاص یافته است.
ناترازی هایی که به یک مدل اقتصادی ورشکسته تبدیل شده است و در بیشتر تریبون ها در مورد آن سخن گفته می شود. هشتک ناترازی را می توان در اکثر امور مورد ملاحظه وسنجش قرار داد.
ارزیابی که مارا به سالیان گذشته می برد و طرح این سوال که چگونه ممکن است دولت های گذشته نسبت به مبحث انرژی تا این حد بی تفاوت بوده وبرسر جنجال های سیاسی عمر ملت را تلف نمایند. کشمکش های سیاسی در اوار گذشته باعث شد تنها آمارهای اختلاس وخروج از کشور آقازاده ها دارای رونق باشد . هر چند برخی دولتمردان ایرانی باید در کنارملت ایران در لیست تحریم های سیاسی اقتصادی قرار می گرفتند اما تحریم ها برای آقازاده ها کاملا بی اثر وبه راحتی قادر به نقل وانتقال میلیاردها دلار سرمایه ملت ایران به هر نقطه ازجهان بوده اند والبته گیت های خروج مانعی برای عبور انان ایجاد نکرده است.
حالا اما امیدواریم دولت چهاردهم بتواند حداقل های معیشتی را برای ملت فراهم آورد هرچند گرانی با پا به رکاب شدن قیمت شیر در ماجرای تورم داستانی دیگر فراروی ملت باز نموده است و زمزمه های گران شدن بنزین اغازگر جنگ روانی وبی اعتمادی به برنامه های اعلام شده توسعه هفتم است.
حالا برای برق نیاز به یک میلیارد دلار وجه نقد است که البته در خبرگزاری های رسمی نیز بدان اشاره شده است. در واقع کارشناسان امر هشدار داده اند فقط ۹ ماه فرصت داریم تا بخشی از ناترازی حوزه انرژی را جبران کنیم. بنظرمی آید به یک تحول بزرگ نیازداریم که انشالله انجام خواهد شد.
