به گزارش پایگاه خبری طلوع سیاست
واقعیت آن است که طی چند دهه اخیر محیط زیست کشور به واسطه انواع و اقسام بی درایتیها دچار مشکلات فراوانی شده است. فرونشست‌های پی‌درپی، بحران‌های زیست محیطی و تنش‌های آبی تقریباً همه جغرافیای کشور را تحت تاثیر قرار داده است.
واقعیت آن است که طی چند
دهه اخیر محیط زیست کشور به واسطه انواع و اقسام بی درایتیها دچار مشکلات
فراوانی شده است. فرونشست‌های پی‌درپی، بحران‌های زیست محیطی و تنش‌های
آبی تقریباً همه جغرافیای کشور را تحت تاثیر قرار داده است. ورود به چرایی و
دلایل آن، نه موضوع تازه‌ای است و نه البته موضوع بحث این نوشتار است،
بلکه مسئله از آنجا آغاز می‌شود که پروژه پتروشیمی میانکاله همچنان محل بحث
موافقان و مخالفانی است که هنوز مردم نمی‌دانند کدام طرف ماجرا درست
می‌گوید. چرا که این مسئله نیز مانند بسیاری از چالش‌ها به جای بررسی و
ریشه یابی و روشنگری برای مردم به محلی برای اتهام زنی و جدال‌های غیر
کارشناسی تبدیل شده است. کافی است به ادبیات موافقان این طرح رجوع کنیم تا
ببینیم که چگونه برای حمایت از آن سخن می گویند. یک مقام مسئول حمایت
هنرمندان را مافیایی می‌داند بدون آنکه در مورد آن واضح سخن بگوید و دیگری
می‌گوید مخالفان پتروشیمی خائن هستند، بی‌آنکه با استدلال به رد مخالفت‌ها
بپردازد. شاید بهتر است بدانند دوره این نوع برخوردهای سلبی و بدون منطق
گذشته است و افکار عمومی به دنبال روشن شدن اصل موضوع است.
اینکه گفته
می‌شود موضوع این پتروشیمی در تخصص هنرمندان نیست البته به خودی خود درست
است اما واقعیت آن است که تبعات زیست محیطی توسعه غلط طی سال های گذشته
برای همه مردم کشور بوده است و نه حتی یک روستا و یک شهر. چنانکه خشک شدن
دریاچه ارومیه می‌تواند در یک دومینوی مخرب تا شعاع کیلومترها محیط‌های
اطراف را خالی از سکنه کند و هزینه آن را تعداد زیادی از مردم بپردازند.
بنابراین حساسیت‌های چهره‌های سرشناس (که البته در همه جای دنیا نیز رایج
است) و نگرانی مردم پر بیراه نیست. مردم می‌بینند نتیجه دستورها و
توسعه‌های نا به جا در حوزه‌های کشاورزی و صنعت تا چه اندازه بلای جان مردم
شده است و احتمالاً هیچ کس هم زیر بار آن نخواهد رفت.
به نظر می‌رسد
بهتر است به جای ادبیات قلدرمآبانه و تهدید گونه تمام جوانب این پروژه با
نظرات تخصصی و حتی در قالب یک مناظره برای مردم تشریح شود تا قضاوت افکار
عمومی در این مورد دقیق‌تر باشد. هرچند که تجربه همه پرسی دهه هاست علیرغم
امکان قانونی آن در کشور اجرایی نشده اما ای کاش به جای هزینه کردن از
مردم به معنای واقعی در این موارد از مردم نظر سنجی و همه پرسی شود. هرچند
بهتر است پیش از آن موافقان و مخالفان دلایل خود را برای یک تصمیم دقیق
تشریح کنند.
ناگفته پیداست که توجه به مسائل زیست محیطی قرار نیست جلوی
توسعه اقتصادی را بگیرد اما بسیاری از کشورهای توسعه یافته هم طبق ضوابطی
معین دست به توسعه می‌زنند.
لازم به یادآوری است که مردم تجربه خوبی از
گذشته نسبت به اینگونه طرح‌ها ندارند همچنان که بسیاری از کلانشهرها به
دلیل آلودگی‌های صنعتی دچار معضلات عدیده‌ای شدند.
