به گزارش پایگاه خبری طلوع سیاست
به نقل از نیو اطلس، گروهی از دانشمندان به رهبری موسسه آکادمی علوم چین کشف کرده‌اند که چگونه متابولیت بتائین(betaine) که به طور طبیعی در بدن تولید می‌شود، به عنوان یک «نماینده مولکولی» برای ورزش واقعی عمل می‌کند.
بنابراین، هنگامی که بتائین در سطحی که در افرادی که بسیار فعال هستند دیده می‌شود، تجویز شود، می‌تواند پیری را در سلول‌های کلیوی، عروقی و ایمنی متوقف و حتی به طور بالقوه معکوس کند.
در حالی که ما هنوز به دنبال یک راه حل جادویی هستیم که مزایای گسترده ورزش را بدون تلاش فیزیکی برای سلامتی ارائه دهد، محققان هنوز دست از تلاش برنداشته‌اند. در سال‌های اخیر پیشرفت‌های امیدوارکننده‌ای صورت گرفته است و داروهای آگونیست گیرنده GLP-1 نشان داده‌اند که ما به سرعت در حال کشف راه‌های جدیدی برای دستکاری فرآیندهای طبیعی به نفع خود هستیم.
محققان در مطالعه‌ای که شش سال طول کشید، فعالیت مولکولی پیچیده ۱۳ مرد جوان و سالم را که هم تمرینات شدید و پرفشار و هم تمرینات استقامتی‌تر مانند دویدن در مسافت‌های طولانی را انجام می‌دادند، نقشه‌برداری کردند تا ببینند این دو حالت فعالیت بدنی چه چیزی را می‌تواند تحریک کند. چیزی که آنها دریافتند این بود که به طور شگفت‌آوری به نظر می‌رسد کلیه‌ها نقشی کلیدی در محافظت از سلول‌ها در برابر فرآیندهای پیری طبیعی دارند.
شایان ذکر است که گروه مورد مطالعه فقط به مردان محدود شده بود که محققان اذعان دارند محدودیت اصلی یافته‌های آنهاست.
با این وجود، این تیم کشف کرد که در ورزشکاران استقامتی، نشانگرهای زیستی خاصی از التهاب و پیری سلولی بسیار کمتر از نمونه‌های کنترل بود. از سوی دیگر، تمرینات شدید و کوتاه‌مدت، باعث ایجاد پریشانی سلولی بیشتری از جمله افزایش ناگهانی کورتیزول و استرس اکسیداتیو شد.
محققان متوجه شدند که در ورزشکاران استقامتی، چگونه ورزش مداوم، «ETS1» را کاهش می‌دهد که یک پروتئین متصل به دی‌ان‌ای است که نقش مهمی در تنظیم فرآیندهای سلولی از جمله ایمنی و بیوژنز ریبوزومی دارد که ارتباط نزدیکی با چگونگی پیر شدن سلول‌ها دارد.
همچنین افزایش سنتز بتائین در کلیه‌ها وجود داشت که هدف مطالعه نبود. آنها متوجه شدند که سطح بتائین پس از ورزش منظم در جریان خون افراد مسن به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد که از طریق تجزیه و تحلیل بیشتر به نظر می‌رسد که ارتباط نزدیکی با بهبود قدرت عضلانی، متابولیسم و سلامت میتوکندری دارد. بنابراین این امر آنها را به سمت این سوال سوق داد که اگر بتائین یک نشانگر زیستی غیرفعال ورزش نباشد، اما نقش مهمی در فواید سلامتی ورزش داشته باشد، چه می‌شود؟
این تیم با تمرکز بر این متابولیت، دوزهای خوراکی را به موش‌های مسن (یک مدل حیوانی که به بهترین شکل می‌تواند ویژگی‌های انسان را منعکس کند) تجویز کرد و سپس تغییرات در قدرت عضلانی، استقامت، عملکرد میتوکندری، نشانگرهای التهابی و بیان ژن در آنها را ارزیابی کرد.
آنها دریافتند که این حیوانات مسن‌تر بهبودهای قابل توجهی در همان نشانگرهای سلامتی که در غیر این صورت از تمرین استقامتی ناشی می‌شد، نشان دادند. آنها همچنین التهاب را کاهش داده و بازسازی بافت را افزایش دادند.
اساساً «بتائین» اثرات منظم ورزش را تقلید کرد، حتی اگر موش‌ها از نظر جسمی فعال نبودند.
پروفسور لیو گوانگ‌هوی(LIU Guanghui)، نویسنده همکار این مطالعه گفت: این موضوع تناقض ورزش را حل می‌کند. ورزش پرفشار در ابتدا یک واکنش التهابی بقا محور و استرس اکسیداتیو را تحریک می‌کند. با این حال، ورزش طولانی مدت از طریق بتائین تولید شده توسط کلیه، التهاب و آسیب اکسیداتیو را سرکوب می‌کند.
بتائین یک ترکیب طبیعی است که در غذاهایی مانند چغندر، اسفناج و غلات کامل یافت می‌شود و نقش مهمی در محافظت از سلول، سم‌زدایی، عملکرد عضلات و عملکرد میتوکندری دارد که همگی در افزایش طول عمر بسیار مهم هستند.
در مجموع، افزایش سطح بتائین در موش‌های مسن‌تر، این فرآیندهای ضد پیری را بسیار شبیه به آنچه در ورزشکاران استقامتی مشاهده شد، تقویت کرد.
در حالی که مطالعات گسترده‌تر و جامع‌تری مورد نیاز است، این یافته‌ها پتانسیل بالایی برای ساخت مکمل ایمن بتائین برای افرادی که قادر به بهره‌مندی از مزایای فعالیت بدنی نیستند، دارد.
محققان خاطرنشان کردند: برخلاف مولکول‌های سیگنال‌دهنده ناشی از ورزش از عضلات و سایر اندام‌ها، «بتائین» که یک متابولیت مشتق شده از کلیه است که در مطالعه ما شناسایی شد، پتانسیل ضد التهابی و محافظتی در برابر پیری را نشان داد.
آنها افزودند: مطالعه ما طرح مولکولی را که از طریق آن ورزش فیزیولوژی انسان را تغییر می‌دهد، ترسیم کرد و بینش‌های مکانیکی در مورد فواید سلامتی آن ارائه داد. عوامل ناشی از ورزش شناسایی شده، از جمله بتائین، پتانسیل ایجاد «قرص ورزش» را برای یک پیری سالم ارائه می‌دهند.
این مطالعه در مجله Cell منتشر شده است.
