به گزارش پایگاه خبری طلوع سیاست
ساعت: ۱۵:۱۲
منتشر شده در مورخ: ۱۴۰۰/۰۸/۱۷
شناسه خبر: ۱۷۸۲۶۸۲
جریان رسانه ای حامی برجام این روزها در تلاش است تا با فشار رسانه ای، دولت را وادار کند که در هر مذاکره ای با دادن امتیاز به طرف های غربی به توافق حداقلی دست پیدا کند این درحالی است که غرب نسبت به نیاز ایران به هر توافقی دچار تردید شده است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در آخرین سال مسئولیت دولت تدبیر و امید سلسله مذاکراتی در وین با عنوان «بازگشت به برجام» شکل گرفت مذاکراتی که تلاش می کرد در واپسین روزهای عمر دولت دستاوردی هر چند اندک برای ۸ سال مذاکره دولت به ارمغان بیاورد.
در طول انجام این مذاکرات اما مجلس تازه نفس یازدهم قانون «اقدام راهبردی برای لغو تحریم ها» را تصویب کرد. قانونی که صراحتا به دنبال احقاق حقوق از دست رفته ملت ایران در طول ۸ سال به بهانه مذاکرات هسته ای بود و برای این امر شروطی را برای طرف های غربی برشمرد.
اما همزمان با این دوران محمدجواد ظریف به عنوان بانی اصلی مذاکرات برجامی، به طور آشکار و مشخص از ادامه مسیر مذاکرات کنار کشید و اداره مذاکرات را به عباس عراقچی سپرد این ادعا البته بارها از سوی ظریف در شبکه اجتماعی کلاب هوس و حتی فایل صوتی که در روزهای منتهی به انتخابات ریاست جمهوری منتشر شد صحه گذاشته شد به طوری که ظریف بارها در اظهارات مختلف عنوان کرد که خودم را از این دور مذاکرات کنار گذاشته ام و مسئولیت آن را به عهده نگرفتم.
در جریان مذاکرات در دولت قبل اما اتفاقاتی رخ داد که تماما منتهی به اتلاف وقت برای جمهوری اسلامی ایران بود به طوری که ایران می توانست امتیازات بهتری از طرف های غربی دریافت کرده و به پیشبرد مذاکرات فرصت بیشتری بدهد.
دولت قبل بیشترین فرصت خود را صرف مخالفت با مصوبه مجلس کرد و به جای اینکه برای ورود به مذاکرات آن هم در ماه های پایانی عمر دولت با دست پر و پشتیبانی های مجلس به طور مکرر مجلس را مانع پیشرفت مذاکرات معرفی کرد و فرصت را از دست داد.
رئیس جمهور بارها علیه مصوبه مجلس سخنرانی کرد و گفت که اداره کشور در اختیار من است، ما سیاست گذاریم و کسی حق ندارد برای دولت ریل گذاری کند، خودمان در مسیر حرکت می کنیم، این بهانه تراشی های دولت باعث شد که فرصت برای مذاکره بهتر از دست برود.
تعلل یازده ماهه دولت موجب شد که آمریکا احساس کند ایران برای دستیابی به یک توافق حداقلی محتاج است.
دولت سیزدهم اما سیاست متفاوتی را در پیش گرفت که براساس آن به جای راهبرد التماس و ذلت بر موضع اقتدار و عزت تاکید کرد. دولت سیزدهم طرف مقابل را به این قطعیت رساند که ایران محتاج به مذاکره نیست و در صورت مذاکره به جای اینکه شروط طرف های غربی را بپذیرد خود شروطی برای بازگشت به برجام دارد.
مقامات آمریکایی این روزها با تردید نسبت به ادامه مذاکرات اظهارنظر می کنند چرا که به این باور رسیدند ایران نیازمند هر توافقی نیست.
این میان اما برخی جریانات در داخل تلاش می کنند با سیاه نمایی گسترده وانمود کنند که وضعیت داخلی ایران دچار آشفتگی های فراوان است و نظام جمهوری اسلامی در حال فروپاشی است و هر مذاکره ای بهتر از مذاکره نکردن است.
این جریان در حال تلاش است تا با فشار رسانه ای دولت را وادار کند که در هر مذاکره ای با دادن امتیاز به طرف های غربی به توافق حداقلی دست پیدا کند.
این تلاش رسانه ای در حالی در حال شکل گیری است که دولت تلاش می کند از تله گره خوردن همه امور کشور به مذاکرات فرار کند.
انتهای پیام/ک